Η διαδρομή είναι σχεδιασμένη, ώστε τα σημεία ενδιαφέροντος (τοπόσημα) να αποτυπώνουν την εξέλιξη της γεωλογίας της περιοχής του γεωπάρκου κατά τη διάρκεια Μεσοζωικού αιώνα. Ο Μεσοζωικός Αιώνας, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται περίπου στα 252 – 66 εκ. χρόνια πριν, είναι γνωστός ως η «Εποχή των Δεινοσαύρων». Κατά το Μεσοζωικό η Γη χαρακτηριζόταν από διαφορετική γεωλογική και κλιματική κατάσταση, με τις ηπείρους να είναι διαμορφωμένες σε διαφορετικές θέσεις από σήμερα. Σε διάφορα σημεία της Γης, κυριαρχούσαν οι δεινόσαυροι, ενώ εμφανίστηκαν και τα πρώτα θηλαστικά και πουλιά. Ο Μεσοζωικός αιώνας έληξε με τη μεγάλη μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων, κατά την οποία άλλαξε δραματικά η βιοποικιλότητα του πλανήτη. Όταν μεσουρανούσαν οι δεινόσαυροι, η περιοχή του σημερινού Παγκόσμιου Γεωπάρκου UNESCO Χελμού-Βουραϊκού «βρισκόταν» κάτω από τη θάλασσα.

Τα πετρώματα του Γεωπάρκου μπορεί να μην συνδέονται με τους εντυπωσιακούς δεινόσαυρους αλλά κατάφεραν να συνθέσουν φυσικά τοπία απαράμιλλης ομορφιάς και εκ. χρόνια αργότερα, να εμπνεύσουν μύθους και θρύλους που έμειναν ανεξίτηλοι και έγραψαν τη δική τους ιστορία. Στην παρούσα γεωδιαδρομή, κάθε τοπόσημο έχει επιλεγεί με τρόπο που αναδεικνύει τη βαθιά σύνδεση των γεωτόπων με τη μυθολογία, αποτυπώνοντας τη συνύπαρξη επιστήμης και μύθου. Οι μύθοι ήταν ο τρόπος που έβρισκαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ώστε να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα.